دلم پُره... خیـــــــلی... دلم تنگه...بی انـــــــــــدازه... واسه خیلی از "کَســــــــــی"ها ... واسه خیلی از چیزها... واسه یه خنده... که از ته دل باشه... :( واسه یه کسی که واسه ی خودم دوستم داشته باشه... دیگه از فکرای خودمم میترسم این روزها... از کارهام... از اطرافیانم... از همـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه... می خوام داد بزنم بگم..... رااااااحتــــــــــــــــــــــــــــــــم بذاریــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد.... نمیشه.. :((((((((((((((
منوی بلاگ
بایگانی
- آبان ۱۳۹۴ (۵)
- مهر ۱۳۹۴ (۱۰)
- شهریور ۱۳۹۴ (۵)
- مرداد ۱۳۹۴ (۱۷)
- تیر ۱۳۹۴ (۱۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۶)
- فروردين ۱۳۹۴ (۱۱)
- اسفند ۱۳۹۳ (۱۰)
- خرداد ۱۳۹۳ (۵)
- فروردين ۱۳۹۳ (۲)
- اسفند ۱۳۹۲ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۲ (۷)
- دی ۱۳۹۲ (۱۰)
- آذر ۱۳۹۲ (۱۰)
- آبان ۱۳۹۲ (۱۷)
- مهر ۱۳۹۲ (۱۳)
- شهریور ۱۳۹۲ (۱۴)
- مرداد ۱۳۹۲ (۱۴)
- تیر ۱۳۹۲ (۱۲)
- خرداد ۱۳۹۲ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۸)
- فروردين ۱۳۹۲ (۹)
- اسفند ۱۳۹۱ (۳)
- بهمن ۱۳۹۱ (۲)
- دی ۱۳۹۱ (۵)
- آذر ۱۳۹۱ (۲)
- آبان ۱۳۹۱ (۴)
- مهر ۱۳۹۱ (۳)
- شهریور ۱۳۹۱ (۴)
- مرداد ۱۳۹۱ (۸)
- تیر ۱۳۹۱ (۷)
چه رسم جالبی است !!! محبتت را میگذارند پای احتیاجت ... صداقتت را میگذارند پای سادگیت … سکوتت را میگذارند پای نفهمیت … نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت … و وفاداریت را پای بی کسیت … و آنقدر تکرار میکنند که خودت باورت میشود که تنهایی و بیکس و محتاج !!! .آدمها زود عوض می شوند … آنقدر زود که تو فرصت نمی کنی به ساعتت نگاهی بیندازی! و ببینی چند دقیقه بین دوستی ها تا دشمنی ها فاصله افتاده است … زیاد دم دست هم نباش … حکایت ما آدم ها … حکایت کفشاییه که … اگه جفت نباشند … هر کدومشون … هر چقدر شیک باشند … تا همیشــــــــــــــه … لنگه به لنگه اند … کاش … خدا وقتی آدم ها رو می آفرید … جفت هر کس رو باهاش می آفرید … تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها … زیاد که خوب باشی دل آدم ها را می زنی … آدم ها این روزها عجیب به خوبی ، به شیرینی ، آلرژی پیدا کرده اند … "زیاد که باشـــــــی ، زیادی می شــــــوی..." + سعی نکن متفاوت باشی... فقط خوب باش! این روزها خوب بودن به اندازه ی کافی متفاوت هست...
چه رسم جالبی است !!!
محبتت را میگذارند پای احتیاجت ...
صداقتت را میگذارند پای سادگیت …
سکوتت را میگذارند پای نفهمیت …
نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت …
و وفاداریت را پای بی کسیت …
و آنقدر تکرار میکنند که خودت باورت میشود که تنهایی و بیکس و محتاج !!!
.آدمها زود عوض می شوند …
آنقدر زود که تو فرصت نمی کنی به ساعتت نگاهی بیندازی!
و ببینی چند دقیقه بین دوستی ها تا دشمنی ها فاصله افتاده است …
.زیاد خوب نباش …
زیاد دم دست هم نباش …
حکایت ما آدم ها …
حکایت کفشاییه که …
اگه جفت نباشند …
هر کدومشون …
هر چقدر شیک باشند …
هر چقدر هم نو باشند
تا همیشــــــــــــــه …
لنگه به لنگه اند …
کاش …
خدا وقتی آدم ها رو می آفرید …
جفت هر کس رو باهاش می آفرید …
تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها …
به اجبار، خودشون رو جفت نشون نمی دادند…
زیاد که خوب باشی دل آدم ها را می زنی …
آدم ها این روزها عجیب به خوبی ، به شیرینی ، آلرژی پیدا کرده اند …
"زیاد که باشـــــــی ، زیادی می شــــــوی..."
+
سعی نکن متفاوت باشی...
فقط خوب باش!
این روزها خوب بودن به اندازه ی کافی متفاوت هست...
رفتار من عادی است
اما نمی دانمچرا
این روزها
از دوستان و آشنایان
هرکس مرا می‌بیند
از دورمی‌گوید:
این روزها انگار
حال و هوای دیگری داری!
اما
من مثل هر روزم
با آن نشانیهای ساده
و با همان امضا، همان نام و با همان رفتار معمولی
مثل همیشهساکت و آرام
این روزها تنها
حس می کنم گاهیکمیگنگم
گاهیکمیگیجم
حس می‌کنم
از روزهای پیشقدری بیشتر
این روزها را دوست دارم
گاهی
- از تو چه پنهان -
با سنگها آواز می‌خوانم
و قدر بعضی لحظه‌ها را خوب می‌دانم
این روزهاگاهی
از روز و ماه و سال، از تقویم
از روزنامه بی خبر هستم
حس می‌کنمگاهی کمی کمتر
گاهی شدیدابیشتر هستم حتی اگر میشد بگویم
این روزها
گاهی خدا را هم
یک جور دیگر می‌پرستم
از جمله دیشب هم
دیگرتر از شب‌هایبی‌رحمانهی دیگر بود:
منکاملا تعطیلبودم
اول نشستم خوب
جوراب‌هایم را اتو کردم
تنها - حدود هفت فرسخ -در اتاقم راه رفتم
با کفش‌هایم گفتگو کردم
و بعد از آن هم
رفتم تمام نامه‌ها را زیر و رو کردم
و سطر سطر نامه‌ها را
دنبال آن افسانه‌ی موهوم
دنبال آن مجهولگشتم
چیزی ندیدم
تنهایکی از نامه‌هایم
بویغریب و مبهمیمی‌داد
انگار
از لابه لای کاغذ تا خورده‌ی نامه
بوی تمامیاس‌های آسمانی
احساس میشد
دیشب دوباره
بی تابدر بین درختان تاب خوردم
از نردبان ابرها تا آسمان رفتم
در آسمان گشتم
و جیب‌هایم را
از پاره‌های ابر پر کردم
جای شما خالی!
یک لقمه از حجم سفید ابرهای تُرد
یک پاره از مهتاب خوردم
دیشب پس از سی سال فهمیدم
که رنگ چشمانم کمی میشی است
و بر خلاف سال‌ها پیش
رنگ بنفش و ارغوانی را
از رنگ آبی دوست‌تر دارم
دیشببرای اولین بار
دیدم که نام کوچکم دیگر
چندان بزرگ و هیبت آورنیست
این روزها دیگر
تعداد موهای سفیدم را نمی‌دانم
گاهی برای یادبود لحظه‌ای کوچک
یک روز کامل جشن میگیرم
گاهی
صد بار در یک روز می‌میرم
حتی
یک شاخه از محبوبه‌های شب
یک غنچه مریم همبرای مردنم کافی است
گاهی نگاهم در تمام روز
با عابران ناشناس شهر
احساس گنگ آشناییمی‌کند
گاهی دل بی دست و پا و سر به زیرم را
آهنگ یک موسیقی غمگین
هوایی می‌کند
اما
غیر از همین حس‌ها که گفتم
و غیر از این رفتار معمولی
و غیر از این حال و هوای ساده و عادی
حال و هوای دیگری
در دل ندارم
رفتار من عادی است...
**قیصر امین پور**
**جل الخالق ...
نمیدونم قیصر منه یا من قیصرم؟؟؟؟؟؟ !!!!
کاش میشد
تو این روزای بی خبریم
واسه یه بارم ک شده
مخاطب این همه اس ام اسایاشتباهی ک از رو سر به هواییم ب اینو اون میدم
مخاطب شماره هایی ک حواسم نیست واشتباهی میگیرم....
"تــــــــــــــــو"باشی!!!
کاش میشد
حداقل اشتباهی هم ک شده...
در حد یه جمله باهات حرف بزنم
ندونسته اشتباه کنم و بعدش بگم ببخشید اشتباه گرفتم...
آره... اینا دردیو از من دوا نمیکنه
اما دلم خوشه ک شـــــــــــــاید...
اشتباهی هم ک شده باهات حرف بزنم
اشتباهیهم ک شده بفهمم حالت خوبه
اشتباهیهم ک شده -شـــــــــــــــــــــــــایــــــــــــــــــــــد- بازم سر حرفو باز کنی....
پوسیدم انقد هیچی نگفتم و گریه کردم
خیلی بی معرفتی
امروز فقط من تو اون جمع حضور نداشتم
اما حتی یه سوالم نکردی ک چرا نبودی....
تنها نشسته ام...
اما تنها نــیستم...
اما تنها نــیستم...
یادت
امان تنهایی نمی دهد...!
نمی گویی ...؟
تا کی قرار است یادت ، تنهایی هایم را پر کند؟!
نمی گویی...؟
چرا یادت از خودت مهربان تر است؟!
نمی گویی...؟
چرا مرا تنها نمی گذارد!
ای کاش... که او هم مثل تو بود... یا نه..! حداقل تو کمی از یادت بیاموز رسم وفاداری را ...
هنوز هم پس از گذشت روزها ، هفته ها ، ماه ها و شاید سال ها ، جواب سوال همیشگیِ ذهنم را نمی دانم!
نمی دانم تا کِی قرار است حتی با دیدن اسمت در جلوی چشمانم دستانم واکنش نشان دهند!
"یادت" برخلاف دستانت گرمایی ندارد که به آن دل خوش کنم...
آآآآآآخ....که چه قدرتی دارد در عوض یادت :-(
کاش یاد من هم ذره ای باتو چنین می کرد تا بفهمی تنها بودن با خاطراتت چه آرام آرام منجمدم می کند...
افسوس که یادم نامرد است...
...و همیشه در تنهایی هایت جا را برای "یاد او" خالی می کند...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گاهی اوقات فکر کردن به بعضی ها ناخودآگاه لبخندی روی لبانت می نشاند...
چه حس خوبی است نه...؟!
چقدر دوست دارم این لبخندهای بیگاه را...
و چه بیشتر دوست دارم این بعضی ها را...
نمی گویی ...؟
تا کی قرار است یادت ، تنهایی هایم را پر کند؟!
نمی گویی...؟
چرا یادت از خودت مهربان تر است؟!
نمی گویی...؟
چرا مرا تنها نمی گذارد!
ای کاش... که او هم مثل تو بود... یا نه..! حداقل تو کمی از یادت بیاموز رسم وفاداری را ...
هنوز هم پس از گذشت روزها ، هفته ها ، ماه ها و شاید سال ها ، جواب سوال همیشگیِ ذهنم را نمی دانم!
نمی دانم تا کِی قرار است حتی با دیدن اسمت در جلوی چشمانم دستانم واکنش نشان دهند!
"یادت" برخلاف دستانت گرمایی ندارد که به آن دل خوش کنم...
آآآآآآخ....که چه قدرتی دارد در عوض یادت :-(
کاش یاد من هم ذره ای باتو چنین می کرد تا بفهمی تنها بودن با خاطراتت چه آرام آرام منجمدم می کند...
افسوس که یادم نامرد است...
...و همیشه در تنهایی هایت جا را برای "یاد او" خالی می کند...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گاهی اوقات فکر کردن به بعضی ها ناخودآگاه لبخندی روی لبانت می نشاند...
چه حس خوبی است نه...؟!
چقدر دوست دارم این لبخندهای بیگاه را...
و چه بیشتر دوست دارم این بعضی ها را...
تنها نشسته ام...
اما تنها نــیستم...
اما تنها نــیستم...
یادت
امان تنهایی نمی دهد...!
نمی گویی ...؟
تا کی قرار است یادت ، تنهایی هایم را پر کند؟!
نمی گویی...؟
چرا یادت از خودت مهربان تر است؟!
نمی گویی...؟
چرا مرا تنها نمی گذارد!
ای کاش... که او هم مثل تو بود... یا نه..!حداقل تو کمی از یادت بیاموز رسم وفاداری را...
هنوز هم پس از گذشت روزها ، هفته ها ، ماه ها و شاید سال ها ، جواب سوال همیشگیِ ذهنم را نمی دانم!
نمی دانم تا کِی قرار است حتی با دیدناسمتدر جلوی چشمانمدستانمواکنش نشان دهند!
"یادت" برخلاف دستانت گرمایی ندارد که به آن دل خوش کنم...
آآآآآآخ....که چه قدرتی دارد در عوضیادت:-(
کاش یاد من هم ذره ای باتو چنین می کرد تا بفهمیتنها بودن با خاطراتت چه آرام آرام منجمدم می کند...
افسوس که یادم نامرد است...
...و همیشه در تنهایی هایت جا را برای "یاد او" خالی می کند...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گاهی اوقات فکر کردن به بعضی ها ناخودآگاه لبخندی روی لبانت می نشاند...
چه حس خوبی است نه...؟!
چقدر دوست دارم این لبخندهای بیگاه را...
و چه بیشتر دوست دارم اینبعضی هارا...
نمی گویی ...؟
تا کی قرار است یادت ، تنهایی هایم را پر کند؟!
نمی گویی...؟
چرا یادت از خودت مهربان تر است؟!
نمی گویی...؟
چرا مرا تنها نمی گذارد!
ای کاش... که او هم مثل تو بود... یا نه..!حداقل تو کمی از یادت بیاموز رسم وفاداری را...
هنوز هم پس از گذشت روزها ، هفته ها ، ماه ها و شاید سال ها ، جواب سوال همیشگیِ ذهنم را نمی دانم!
نمی دانم تا کِی قرار است حتی با دیدناسمتدر جلوی چشمانمدستانمواکنش نشان دهند!
"یادت" برخلاف دستانت گرمایی ندارد که به آن دل خوش کنم...
آآآآآآخ....که چه قدرتی دارد در عوضیادت:-(
کاش یاد من هم ذره ای باتو چنین می کرد تا بفهمیتنها بودن با خاطراتت چه آرام آرام منجمدم می کند...
افسوس که یادم نامرد است...
...و همیشه در تنهایی هایت جا را برای "یاد او" خالی می کند...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گاهی اوقات فکر کردن به بعضی ها ناخودآگاه لبخندی روی لبانت می نشاند...
چه حس خوبی است نه...؟!
چقدر دوست دارم این لبخندهای بیگاه را...
و چه بیشتر دوست دارم اینبعضی هارا...