خدایا هزااااار بار شکرت...

از فردای تولد محمد قرار بود که رسمی بشه و وارد شرکت نفت بشه . اما سنگ جلوی پاش زیاد انداختن . گیر زیاد دادن . چند روزی خیلی خیلی کلافه بودم . دیشب این کلافگی ب اوج خودش رسیده بود . محمد گفت میاد دنبالم و منم قبول کردم . قبل از خاب میگفت که دیگه خسته شده ، اینا قصد ندارن قبولش کنن.. فقط دارن از سر بازش میکنن . میگفت فردا هم میرم و اخرین تلاشمو میکنم اگه بازم بهونه اوردن قیدشو میزنم و کلن از شرکت میام بیرون و از اول دنبال کار دیگه ای میگردم . خسته بود.. با شنیدن حرفاش حالم بدتر میشد اعصابم بیشتر بهم میریخت.. خابم نمیبرد.. آخه زمان کمی نبود انتظاری که کشیدم واسه روزی که ببینم این موقعیتو بدست اورده . از سال نود و یک که شروع کرد به طی کردن این مراحل لحظه به لحظه استرسشو داشتم با هر آزمون و مصاحبه و هر سنگی ک جلوی پاش مینداختن کلی نذر و نیاز و دعا ثنا میکردم . تو برف و سرما و آفتاب و گرما و هر شرایطی میرفت ک به هدفش برسه و منم تنها کاری ک ازم بر میومد فقط این بود ک دعا کنم و منتظر نتیجه بمونم و بهش امید بدم . همش با خودم میگفتم ینی خدا همه اینا کشک؟ :( خیلی نامردیه.. :( ولی بازم امیدم به خدا بود..

امروز منو رسوند دانشگاه و دوباره راهی شد . دل درد بدی داشتم . از دانشگاه ک اومدم بدون اینکه ناهار بخورم مستقیم رفتم خابیدم . بیدار که شدم حالم هنوز خوب نبود.. دلم خاست ک لباس محمدو بپوشم.. پوشیدمو زنگ زدم بهش . پرس و جو کردم.. گفت بازم بهونه اوردن . ازش خاهش کردم ک ولش نکنه . خسته نشه . گفت ب خاطر تو فردا هم میرم اما دیگه نمیرما . گفتم باشه . وقتی داشتم قطع میکردم گفت دیوونه الکی گفتم .. همون صبح کارم ردیف شد و راهم دادن به جاهای خوووب :دی ..

وای.. قبلم.. اصن هنگ کرده بود مغزم . تند تند از چشمام اشک میومدو نمیدونستم چی باید بگم.. خیلی لحظه ی خاصی بود .. خیلییییییی.. دستام میلرزید.. صورتم خیس خیس بود فقط میخاستم گوشیو بندازم و بلند بلند با خدا حرف بزنم.. چند سال انتظار بلخره به جایی رسید.. بلخره محمدم به هدف چندین ساله ش رسید.. با وجود تمام مشکلاتی ک پیش روش بود.. امیدورام امروز و این حالی ک داشتم آغاز دوران خوبی باشه واسه هر دوتامون..