5
ولی افسوس او هرگز نمیداند !
نگاهش میکنم شاید
بخواند از نگاه من . . .
که او را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نمیداند :(
به برگ گل نوشتم من
تو را من دوست می دارم
ولی افسوس او گل را
به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند
به مهتاب گفتم ای مهتاب
سر راهت به کوی او
سلام من رسان و گو
تو را من دوست می دارم
ولی افسوس چون مهتاب به روی بسترش لغزید
یکی ابر سیه آمد که روی ماه تابان را بپوشانید
صبا را دیدم و گفتم صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارمتو را من دوست می دارم
ولیافـــــــسوسو صد افسوس ...
ز ابر تیره برقی جست
که قاصد را میان ره بسوزانید
کنون وامانده از هر جا
دگر با خود کنم نجوا
یکی را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نمیداند... :(
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرع!...
نمیداند!
قدرت تشخیص هم ندارد!!!
نه از نگاهم!
نه از صدایم!
این روزهاسکوتهم از صدای من گویا تر است انگار!!!!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چقد سخت!...
هر روز بهش فکر کنی...هیچوقت نفهمه!... هر روز بهت فکر کنه...اما تو بفهمی!
