196

هفته ی عجیبی رو پشت سر گذاشتم تا به جمعه رسیدم . خیلی ندیدمت . وسط هفته ک سرم شلوغ بود اصلن حواسم نبود ک خیلی دلتنگم . از دیشب ک مثلن دارم استراحت میکنم میفهمم چ خلا بزرگی داشتم چند روز . خنده هامم الکی بوده تقریبن . امشب سعی میکنم بیام پیشت و از نزدیک ببینمت . از ظهر ک فهمیدم مریض شدی اعصاب ندارم . طبق معمول خانواده از شنیدن صدای شادمهر خسته شدند !! نمیفهمن ک دست من نیست !

دیروز پیش اخوان سوتی دادم . خیلی جلاده !! سوزن ب اون کلفتی ِ اپیدورال رو داد دستم گفت امتحان کن . نترس کمرش بی حسه !!!!! گفتم میترسم !! گفت روت حساب میکردم :| ... آخه مگه ممکنه !!! من حتی با راهنمایی لحظه ب لحظه هم نمیتونم کاری رو ک دوبارم از نزدیک ندیدم انجام بدم !!! خودش بارها کمر اون بنده خدا رو سوراخ کرد و خطا رفت . من چطور میتونم ب خودم اطمینان بدم ک میتونم ! هرچی بیشتر میگذره بیشتر تمایز دکتر پیشوایی با این تازه کارها واسم معلوم میشه . اون چندین بار تاکید میکرد ک اول حتمن با سوزن نازک تر انجام بدین و هروقت مطمئن شدین ک درست رفتید سوزن کلفت بردارین . اما ایشون....... آدمای بیمار چرک نویس ما نیستن . کسی حق نداره بواسطه ی اینکه اونا اعتماد میکنن و میان بیمارستان آموزشی درمانی اونا رو موش آزمایشگاهی دانشجوهای تازه کار کنه ک کار یاد بگیرن.. من هنوز خیلی روحیه م ضعیفه .. وقتی دیدم بدون اینکه ب تموم شدن اثر بیهوشی یه مریض توجه کنن واسش شالدون گذاشتن و بخیه زدن و مریض با تمام توانش فریاد میزد بی اختیار اشک تو چشمام حلقه زد .. گناه دارن این مردم !! مردمی ک بخاطر اینکه کارشون گیره و پای جونشون وسطه مجبورن ب دکترایی اعتماد کنن ک واقعن انسان نیستن.....

+زنده باد مهران مدیری و موضوعی ک ب خوبی سوژه قرارش داد.....

195

امروز برای اولین بار حضور در اتاق عمل بیمارستان بهشتی رو تجربه کردم !!!!! بیمارستانی ک مثه بقیه جاهایی ک میریم رو عملهای خاصی فوکوس نداره و آدم خیلی میتونه اطلاعات مختلفی کسب کنه و شرایط جدیدی رو تجربه کنه . از دیشب کلن ذوق مرگ بودم ب چند علت . 1. اینکه اونجا همه ی بچه های گروه از هم جداییم و مجبور نیستم بعضیا رو کنارم تحمل کنم. 2. اینکه ممکنه تو این دوره یکی از دوستامو ببینم ک خیلی میخامش.. 3. اینکه از یه زوج ِ آقای دکتر-خانم اتاق عملی ای خیییییلی تعریف میشد از زبون بچه ها . امروز دیدمشون . یه دختر ب شدددددت خوشگل و جوون ک همسر یه جراح مغزو اعصاب سن بالا و فسیل شده بود من هرچی فکر کردم نفهمیدم به چه قیمتی :| ...

امروز سر عمل یه پسر خنگ بودم ک واسه بار دوم اومده بود دماغشو تبدیل ب بینی کنه !!!! من ک اصن نگاه نکردم چطور عملش میکنن . همش سرم پایین بود . چون اگه در آینده بخام عمل کنم میترسم میزنم زیرش !! ولی خیلی خوشم اومد دکترش یه دماغ ب شدت عقابی و گنده داشت :)))

با یه دکتر بیهوشی جدید آشنا شدم ک نفهمیدم فازش چیه دقیقن !! فک کنم منو مظلوم گیر اورده بود . میخاست 3-4 ساعته تمام بار اطلاعاتیشو ب من منتقل کنه . یه آدم عجیب با رفتار های استرسی و تند ک همش منو یاد شخصیت حامد بهداد مینداخت . خندم میگرفت :))) هی تند تند حرف میزد منم با دقت زل زده بودم تو چشماش ینی خیلی میفهمم . گهگاهی هم لابلای حرفاش یه سوال میکرد ک یاد بلد بودم یا نه !!! یه یدفه گفت

+دوست داری اسپاینال کنی؟؟

-آره ولی الان ما نباید این کارو.... !!!

+نباید نداره .. ترسو بذار کنار من پشتتم !

-نمیترسم ک..

+اوکی آقایاون ستو بیارید ....

و اینچنین بود ک من تا لبه ی اسپاینال کردن رفتیم اما استادمون فرشته ی نجات شدو نجاتم داد :))) نمیدونم چرا من وقتی نگاه استادا میکنم فک میکنن دارم با تک تک سلولام ب حرفاشون گوش میدم اصن دیگه فقط میان اطلاعاتشونو روی من خالی میکنن . دلم میسوزه . گول میخورن . در اصل من فقط نیمی از حواسم ب حرفاشونه 

اما امروز صبحم با بوی گند کوتر کردن شروع شد و سقف رویاهام از هم پاشیده شد... این شکلکه خودش اومده اصلنم نمیتونم پاکش کنم....

194

+امروز صبح تا ظهر یکی از بدترین روزهای زندگیم بود .. دکتر بیشعور کصافط جلوی همه قهوه ایم کرد . استاد میدونست حق با منه اما چیزی بهش نگفت . اصن داااااااااغووووووووووون شدم :( منم بخاطر سفارشای استاد ک تو دوره ی دانشجویی نباید با کسی بحث کرد و باید اجبارن حق رو ب طرف مقابل داد ، در حالی ک همه ی بدنم میلرزید و قرمز شده بودم هیچی بهش نگفتم . فقط یکم دیگه مونده بود ک با همه قدرت سرش داد بکشم یا حتی بزنمش :| هرچی ک خاست بعدش با شوخی ماست مالیش کنه من عصبانی تر میشدم . اصن از صبح ک سلام بهش نکردمو اصن محلش ندادم این سگ شد . دریغ از مثقالی پرستیژ دکترونه... به درک.... راست میگن ک آدما هرچی بار علمیشون کمتر ادعاشونم بیشتر !!!! زوره دکتری ک 3تا اسپاینالش نگرفت برگرده ب من توهین کنه . بعدم داد بزنه من الان باید تو آمریکا تدریس کنم اما تو بدترین منطقه ی شهر دارم اسپاینال میکنم و با شما سرو کله میزنم..!!! میخاستم بگم خب هرکس با توجه ب لیاقتی ک داره موقعیت ب دست میاره !!!! یکی مثل دکتر پیشوایی کار تو بیمارستانای فرانسه و عملهای قلب و عروق رو تجربه میکنه .. یکی هم مثل تو ک همین اسپاینال ساده هم از دستت نمیاد ...

+امروز یه بچه ای بعد از 13 سال انتظار ب دنیا اومد و خانوادشو خوشحال کرد .. هه .. استاد میگفت اسم این نوزادا golden baby هست ^_^ بهش گفتم استاد منم گلدن بیبی بودما اما خب نه 13 سال... ینی در واقع یجورایی میشم silver :))) جا خورد گفت اصلن بهت نمیاد . نمیدونم از چه لحاظ بهم نمیاد :/ و روم نشد بپرسم از چه لحاظ :| امروز آخرین روز بیمارستان زنان بود . خیلی لذت بخش بود دیدن اون همه نی نی... و چیزی ک همه مونو خسته کرده بود فقط غر غر های استاد و زرت نمره کم کردناش بود ک البته داشتیم عادت میکردیم...

+بعد از ظهر با فاطمه دوست قدیمیم قرار ناهار گذاشتیم . رفتیم فلافل مگسی(ب قول نسرین) خوردیم ولی عجیییییییب چسبییییییید... امروز بعد از ظهر عاااااالی بود برخلاف صبح.....

193

یکشنبه امتحان فارما رو با بدبختی تمام دادم .. از 40 تا سوال فکر کنم  5تا شو با اطمینان زدم... تشریحی ها رو جواب ندادم و تستی ها رو هم با تکیه بر شانس گندم زدم :| یکشنبه هماتو امتحانه و از اول ترم دریغ از حتی یک خط.. و یکشنبه ی دو هفته ی دیگر بیهوشی از اول خاهد پرسید و من کلی ویس ننوشته.. ! به من میگن یک دانشجوی خاک بر سر در این لحظهتنبلیم نمیاد .. فقط وقتی از بیمارستان میام دیگه اصن حال درس خوندن ندارم . فقط میخام بخابم ...

امروز یه مگس بیشعور اومده بود تو اتاق عمل خیلی زبل بود دو تا ست اسپاینالو آن کرد :| همه با هم بسیج شده بودن پرتش کنن بیرون... امروز سر عمل یه مامان ِ 22 ساله ی معتاد بودم . اصن اعصاب نداشتم . دلم واسه بچش میسوخت . گناهی نکرده بود.. میتونست نباشه... فردا آخرین روز بیمارستان زنانه . خوشحالم ک ب زودی از این استاد غرغروی نمره کم کن ِ حرص درار راحت میشیم . انقدر هرکار کردیم گفت نمرت کم شد من دیگه تا تو چشمام خیره میشه میگم نمرم کم شد :| در واقع دیگه واسم نمره ی نمونده ک بخاد کم بشه ... خدا فردا رو بخیر کنه ک چه امتحانی قراره ازمون بگیره و دیگه رسمن با خاک یکیمون کنه :| البته من مطمئنم ازم رقیق سازی نستونال رو میپرسه از بس سرش خنگ بازی در اوردم و نفهمیدم :))

خیییلی خوشحالم ک بیمارستان بعدی بهشتی هست . مطمئنننننم ک یک دوست قدیمی و خیلی خوب رو اونجا میبینم . خیلی هیجان زده م .

فردا بعد از بیمارستان با فاطمه قرار گذاشتم ک بریم بیرون.. پس از مدتها دوری از دوست با مرام عزییییییییییزم

192

باورم نمیشه این هفته تموم شده و 5شنبه از راه رسیده.... یه تایم استراحت کوتاه و پراسترس... این روزا ک اصن اعصاب ندارم تنها چیزی ک میتونه چند دیقه منو از فکروخیال جدا کنه و حالمو خییییلی خوب کنه فیلم در حاشیه ست... ینیمت عاشششقشم. طوری ک بعضی ششبا حتی تکرارشم میبینم . 4تا شخصیت اصلی فیلم بعلاوه ی اون دکتر اورژانس رو ب شدت میخام. لامصبا عااالی ان . تو بیمارستان کافیه یه حرکتی ببینم ک شبیه سکانسهای این فیلم باشه . تا ظهر بش فک میکنم میخندم... وقتی تعریف میکنم و راجبش حرفمیزنم صدام از بس بلند و پرهیجانه تو کل اتاق عمل میپیچه و با نگاه های متفاوت دکترها و پرسنل مواجه میشم....  :دی خلاصه عاشقشونم... مدیری همیشه کارهای خاص تولید میکنه. دمش گرم . تمام واقعیتهای بهداشت و درمان و خیلی رک ب طنز کشیده و ادمو حال میااااااره......^_^

191

دوباره رسیدیم ب زمانی ک آدم مثه داگ ازینکه در طول ترم درس نخونده پشیمونه. از طرفی یک عالمه درس نخونده,از طرفی کارایی ک بعضی اطرافیان انتظار انجام دادنشو ازت دارن . از طرفی کاراموزیهایی ک هرروز سخت تر میشه . افتادم تو بدترین گروه ممکن با بدترین زمان و هم گروهیها. از تو ممنونم ک این روزها درکم میکنی و بخاطر من سخت میگذرونی روزاتو. ب روم نمیاری ک یه هفتس ب خونتون سر نزدم . آخرشبا حتمن بهم سر میزنی ... تو خوبی :)

190

چند روز بود تنبلیم میومد ب اینجا سر بزنم .. ینی از وقتی کل هفته گرفته شده دیگه وقتی نمیمونه :( امروز بعد از چند روز دوستای خودمو دیدو کلی انرژی گرفتم . از هم گروهیای بیمارستانم دل خوشی ندارم . زندگی تقریبن سخت میشه اخر هفته ها ک مجبورم دوتاشونو تحمل کنم . مجبورم ک چیزی نگم تا بگذره . الان خیلی ب جایی ک هستیم عادت کردم . امروز بعد از چند وقت رفتیم بیمارستان بهشتی . بچه های دانشگاه همه کف بیمارستان ریختن اما اونی دلم میخاد ببینمش نیست ... امروز تو اسانسور یدفه علی بی پناهو دیدم تو بیمارستان . چند دهم ثانیه طول کشید تا ب خودم بیامو نگاش نکنم . هر وقت میبینمش یاد اون روزی میوفتم ک فامیلیشو نمیدونستم و تو چشماش زل زدم گفتم خانوم بی پناه کیه؟؟؟؟ گفت من آقای بی پناهم:| امروز روبروش خیلی انرژی مصرف کردم تا بتونم نخندم . ولی خودش فهمید ک خندم گرفته . مسخره میخندید . امروز با این دختره هم گروهیم دعوام شد . احمقه.... و در انتها دکتر وحیدو دیدم با ریش پرفسوری. و لباسای ب شدت خاصش . من ب این قضبه مشکوکم. احساس میکنم یکی از دوستای بی جنبم شوخیایی ک راجب وحید میکنم رو جدی گرفته و چیزی راجب من ب دوست وحید گفته . خیلی بد نگاه میکنه و این نگاهای یجوری ای از وقتی شروع شد ک یه بی جنبه قاطی ما شد و همه حرفی جلوش زدیم . ...

189

فردا برای دومین بار پس از تولدم قراره واره اتاق عمل بیمارستان زنان و زایمان بشم . اولین بارش روزی بود ک ب دنیا اومدم....

188

امروز صبح با اون پسره بیشوره ک باهم دعوا کرده بودیم با هم رسیدیم دم در دانشگاه . طبق معمول با صورتی اخم الود از ماشین پیاده شدمو یکم جلوتر ازش وارد حیاط شدم ک یهو ی صدای عجیب غریب اومد . زمینو نگاه کردم , نخ دندونم از توی جیبم افتاد رو زمین . یه نخ دندون فسقلی یه صداهایی تولید میکرد رو زمین ک دور از انتظار بود . لامصب دقیقنم جلوی پای اون بیشور قل میخورد رو زمین . من ب زحمت تونستم جلوی خندمو بگیرم . یارو با تعجب ب من نگاه میکرد و منم بدون اینکه ب روی خودم بیارم نخ دندون جدید عزیزمو رها کردمو رفتم... بین دوتا کلاس اومدم دنبالش اما اثری ازش نبود ...

187

+هوووررراااا... بلخره جنب و جوش و تلاش شروع شد . زندگی رونق گرفت . هم نشینی بادوست عزیزتر از جانم از سر گرفته شد... چقد امروز همه انرژی داشتن تو یونی. استادا.. دانشجوها... حیف ک این انرژی دیری نمیپاید ک ب اخر میرسد :)) امروز همه با ظاهر کاملن جدید اومده بودن کلاس بجز من . من از سال اولی ک رفتم دانشگاه دو سه تا مانتو رو انتخاب کردم و همیشه هم اونا رو میپوشم. خییییلی کم پیش میاد لباسای مهمونیمو اونجا بپوشم . انقدر هوا الوده و ناجوره ک باید دو روزی یکبار حداقل تمام لباسا شسته بشه و من عمرن دلم نمیاد همچین جسارتی رو در مورد لباسای مهمونیم انجام بدم :دی بنابراین ترجیح میدم روند سابق رو حفظ کنمو کاری ب محیط رنگارنگ اطراف نداشته باشم:-! 

+امروز پس ازمدتهاااااا دکتر وحید رو دیدم با ظاهری جدید و نچسبانه. با ریشای بلندی ک اصلن با اون ظاهر بیبی فیس تناسب نداشت . اما همچنان با پوشاک مارک و خاص خودش ... جالب بود ک دقیقن وقتی داشتم بهش فکر میکردم دقیقن یک متری من نشسته بود ....

+دو روز از پایان تعطیلات گذشته و من هنوز تو شوک ی اتفاقم. هنوز باورم نمیشه ک امسال عید دختر عمت رو ندیدم. جالبه . امسال تصمیم گرفتم وقتی میبینمش سعی کنم دوسش داشته باشمو مث ی دوست صمیمی رفتار کنمو باهاش کنار بیام . اما در کمال ناباوری جور نشد ک بیان و من هنوز باورم نشده.... شاد یکی از بهترین تعطیلات نوروزی من بود با توجه ب این موضوع....